Moje wspolne zycie z Wadisem...

koniary

Tak sie akurat zlozylo ze ja mam wlasna stadnine koni huculskich. Znajduje sie w niej 8 koni w tym jeden konik polski. W tym calym stadku mam swojego konia - kochanego huculka - Wadisa. Wiec zaczynamy...

Wadis przyjechal do nas gdy mial pol roku. Ja wtedy mialam 5,5 roku. Z poczatku sie go balam... nie wiem czemu Razz

Teraz jest inaczej. Nie wyobrazam sobie zycia bez Wadisa. Jest tkai cudowny... Jesli chodzi o jazde rozumiemy sie bardzo dobrze. On mnie slucha, a ja staram sie dac mu jak najwiecej swobody i wygody. Ufam mu takze i on mi tez. Uwazam ze najwazniejsze miedzy jezdzcem a konie najwazniejsze jest zaufanie. Bez zaufania nie ma wiezi... Staram sie robic przy Wadisie jak najwiecej. Cyzszcze go siodlam, oprwadzam na nim, jezdze, wyprowadzam z boksu i wypsuzczam na wybieg. Z tym wypuszczaniem na wybieg jest napwde bez problemu. Ufam mu i sie nie boje gdyz czesto nasze konie pedza na wybieg jak szalone ze nie da sie ich utrzymac. Wadis cieszy sie na moj widok... szczegolnie gdy jestem z marchwka czy innym przysmakiem. Nauczylam go takze wiele rzeczy. Wadis jest dla mnie naprawde cudowny!!!!!!!!!!!!! On mnie uczy jak mam go zrozumiec, a ja ucze go czegos innego... Ale wracjac do historii. Jestesmy w kazde wakacje razem! I tak jest od kilku lat... Jednak gdy mialam 7,5 lat spadlam z Wadisa. Balam sie jezdzic i oddalelismy sie od siebie. Nie jezdzilam az przez poltora roku. Konie byly tylko w spomnieniach, balam sie ich. W koncu jednak zaczelismy budowac pensjonat. W tym wlasnie czasie zblizylam sie do Wadisa. I teraz nie wyobrazam sobie zycia bez niego. On jest naprawde cudowny! Obiecuje sobie ze nigdy ale to nigdy nie opuszcze mojego kochanego konia...

Gość

Ooooooo az sie miloo czyta! PRAWDZIWA MILOSC- TO TAK JAK JA Z KAROEM !!!!!!!!!!!!!!!
WIDAC ZE GO BARDZO KOCHASZ

koniary

Niom

karolka753

ajjjjjjjjjjjjjj to tak jak ja z karolkiem :*:*:*